词典白体
白体
词语解释
白体[ bái tǐ ]
⒈ 区别于黑体的笔画较细的一种铅字字体，如老宋体等。
引证解释
⒈ 区别于黑体的笔画较细的一种铅字字体，如老宋体等。
相关词语
- yù táng tǐ玉堂体
- bái lù jīn白鹿巾
- bái fán lóu白矾楼
- bù zhī dà tǐ不知大体
- wǎn táng tǐ晩唐体
- kū tǐ huī xīn枯体灰心
- bái jiá qīng shān白帢青衫
- bái hēi fēn míng白黑分明
- bái tóu xíng白头行
- sì tǐ bǎi hái四体百骸
- fēng qīng yuè bái风清月白
- bái liàn yī白练衣
- bái lú zǐ白炉子
- huāng bái荒白
- sù sòng kè tǐ诉讼客体
- yáng tǐ阳体
- bái hēi diān dǎo白黑颠倒
- bái yī shì白衣士
- lián bái连白
- bái tù jì白兔记
- tǔ rǎng jiāo tǐ土壤胶体
- chì xián bái xián赤闲白闲
- liáo shǐ bái辽豕白
- héng fén tǐ横汾体
- chōu qīng pèi bái抽青配白
- cáo xián bái jiā嘈闲白夹
- pǐn tǐ品体
- tǐ shì体势
- bái yún shì白云士
- xiāng lián tǐ香奁体