词典钞犯
钞犯
词语解释
钞犯[ chāo fàn ]
⒈ 抢掠，侵犯。
引证解释
⒈ 抢掠，侵犯。
引《新唐书·突厥传上·思摩》：“各守而境，无相钞犯，有负约，我自以兵诛之。”
相关词语
- guān chāo官钞
- fàn wěi犯尾
- fàn zuì jí tuán犯罪集团
- chāo qí钞骑
- fàn xiāo犯霄
- fàn è犯恶
- fàn qū犯曲
- kè chāo课钞
- jiǎn fàn蹇犯
- háo máo bù fàn毫毛不犯
- fàn shé犯舌
- chāo jú钞局
- fàn nì犯逆
- jié fàn讦犯
- fàn làn pū mō犯滥铺摸
- xiān háo wú fàn纤毫无犯
- jiǎng chāo讲钞
- fàn zhì犯治
- jié chāo劫钞
- chāo jí钞集
- fàn zuì duì xiàng犯罪对象
- fàn lì犯历
- shāng fàn伤犯
- chāo tū钞突
- fàn xìn犯衅
- fàn bá犯軷
- chāo dù pí钞肚皮
- xié cóng fàn胁从犯
- fàn hài犯害
- fàn zuì yù bèi犯罪预备