词典蛮酋
蛮酋
词语解释
蛮酋[ mán qiú ]
⒈ 蛮人的首领。
引证解释
⒈ 蛮人的首领。
引《宋史·仁宗纪三》：“桂阳 蛮降，授蛮酋三人奉职。”
明 唐顺之 《读＜春秋＞》：“夫 楚庄 者，又蛮酋之雄耳。”
相关词语
- mán niáng蛮娘
- qiú shǒu酋首
- dá shī mán达失蛮
- qiú jiàn酋健
- zhàng yǔ mán yān瘴雨蛮烟
- mán jiǎo蛮僥
- biān qiú边酋
- mán dǐ蛮邸
- mán yì蛮裔
- mán fǔ蛮府
- mán qín蛮禽
- mán yǔ蛮语
- mán huò蛮货
- mán chá蛮茶
- mán pān wǔ jīng蛮攀五经
- mán xī蛮溪
- wū mán guǐ乌蛮鬼
- mán lì蛮隶
- mán bù jiǎng lǐ蛮不讲理
- qiú wàng酋望
- mán jiān xiàng guǎn蛮笺象管
- mán tíng蛮庭
- mán yě蛮野
- mán gē蛮歌
- mán jié táng lún蛮睫螳轮
- lóng huāng mán diàn龙荒蛮甸
- máo mán髦蛮
- mán wéi蛮为
- mán shì蛮氏
- mán kè蛮客