词典蛮童
蛮童
词语解释
蛮童[ mán tóng ]
⒈ 亦作“蛮僮”。
⒉ 南方的童仆。
引证解释
⒈ 亦作“蛮僮”。南方的童仆。
引宋 梅尧臣 《茶磨》诗之二：“欲将雀舌成云末，三尺蛮童一臂旋。”
宋 陆游 《林亭书事》诗：“约束蛮僮收药富，催呼稚子晒书忙。”
相关词语
- sān chǐ tóng méng三尺童蒙
- xiān tóng xiān nǚ仙童仙女
- mán niáng蛮娘
- gēng tóng耕童
- dá shī mán达失蛮
- què lǎo hái tóng却老还童
- jiǎo tóng zhī gē狡童之歌
- bǎng tóng榜童
- mí tóng迷童
- sān chǐ tóng zǐ三尺童子
- zhàng yǔ mán yān瘴雨蛮烟
- mán jiǎo蛮僥
- mán dǐ蛮邸
- shén jī tóng神鸡童
- chōng tóng冲童
- mán yì蛮裔
- mán fǔ蛮府
- mán qín蛮禽
- mán yǔ蛮语
- mán huò蛮货
- mán chá蛮茶
- chǐ huō tóu tóng尺豁头童
- xuě shān tóng zǐ雪山童子
- ér tóng wén xué儿童文学
- jīn tóng津童
- mán pān wǔ jīng蛮攀五经
- péng tóng搒童
- mán xī蛮溪
- wū mán guǐ乌蛮鬼
- huáng tóng bái diān黄童白颠