词典蛮裔
蛮裔
词语解释
蛮裔[ mán yì ]
⒈ 蛮荒之地。
引证解释
⒈ 蛮荒之地。
引《文选·王粲＜赠士孙文始＞诗》：“无曰蛮裔，不虔汝德。”
刘良 注：“无以为蛮夷荒裔之国不敬汝德。”
《明史·郑履淳传》：“以蛮裔为关门劲敌，以钱穀为黎庶脂膏。”
清 张际亮 《送云麓观察督粮粤东》诗：“天语监司乃大臣，古闻蛮裔多羣丑。”
相关词语
- mán niáng蛮娘
- dá shī mán达失蛮
- zhàng yǔ mán yān瘴雨蛮烟
- mán jiǎo蛮僥
- mán dǐ蛮邸
- mán fǔ蛮府
- mán qín蛮禽
- mán yǔ蛮语
- mán huò蛮货
- mán chá蛮茶
- mán pān wǔ jīng蛮攀五经
- mán xī蛮溪
- wū mán guǐ乌蛮鬼
- mán lì蛮隶
- mán bù jiǎng lǐ蛮不讲理
- mán jiān xiàng guǎn蛮笺象管
- mán tíng蛮庭
- mán qiú蛮酋
- mán yě蛮野
- mán gē蛮歌
- mán jié táng lún蛮睫螳轮
- lóng huāng mán diàn龙荒蛮甸
- máo mán髦蛮
- mán wéi蛮为
- mán shì蛮氏
- yín yín yì yì淫淫裔裔
- mán kè蛮客
- mán fēng zhàng yǔ蛮风瘴雨
- mán sú蛮俗
- mán shǒu mán jiǎo蛮手蛮脚