词典南端
南端
词语解释
南端[ nán duān ]
⒈ 南方;南边。
⒉ 南边正门。
引证解释
⒈ 南方;南边。
引汉 王逸 《九思·守志》:“绕曲阿兮北次,造我车兮南端。”
《元史·天文志一》:“表长五十尺,广二尺四寸,厚减广之半,植於圭之南端圭石座中,入地及座中一丈四尺,上高三十六尺。”
⒉ 南边正门。
引《文选·张衡<东京赋>》:“啟南端之特闈,立应门之将将。”
薛综 注:“端门,南方正门。”
《文选·左思<魏都赋>》:“巖巖北闕,南端攸遵。”
李善 注:“凡南方正门,皆谓之端。”
国语辞典
南端[ nán duān ]
⒈ 南方、南边。
例如:「鹅銮鼻位于台湾本岛的南端。」
英语southern end or extremity
法语extrémité
相关词语
- hǎi běi tiān nán海北天南
- duān jìn端劲
- nán hǎi bó南海舶
- jìn tuì liǎng duān进退两端
- hǎi nán shěng海南省
- gàn duān kūn ní干端坤倪
- duān guǎn端管
- zhǐ nán lù指南录
- duān wǔ端五
- nán táng èr líng南唐二陵
- nán xué huì南学会
- duān cí端辞
- nán běi tào南北套
- duān jiè端介
- shè nán社南
- nán bǎng南榜
- hé nán zhuì zǐ河南坠子
- nán zhào huà juàn南诏画卷
- wú duān shēng shì无端生事
- nán zá jù南杂剧
- dōng nán bàn bì东南半壁
- shōu jiāng nán收江南
- duān mào端茂
- yán nán fēng盐南风
- nán zhēng běi jiǎo南征北剿
- duān zǐ端紫
- nán shǒu南守
- duān rén zhèng shì端人正士
- gēn duān根端
- dōng nán zhī bǎo东南之宝