词典童孩
童孩
词语解释
童孩[ tóng hái ]
⒈ 幼小。
引证解释
⒈ 幼小。
引唐 苏颋 《蜀城哭台州乐安少府》诗：“师儒昔训奬，仲季时童孩。”
明 方孝孺 《茹茶斋记》：“若予者，眇在童孩之中，而尊亲顿已凋逝。”
相关词语
- sān chǐ tóng méng三尺童蒙
- xiān tóng xiān nǚ仙童仙女
- dì zǐ hái ér弟子孩儿
- gēng tóng耕童
- què lǎo hái tóng却老还童
- jiǎo tóng zhī gē狡童之歌
- pāo qī qì hái抛妻弃孩
- bǎng tóng榜童
- mèn dǎ hái闷打孩
- mí tóng迷童
- sān chǐ tóng zǐ三尺童子
- shén jī tóng神鸡童
- chōng tóng冲童
- chǐ huō tóu tóng尺豁头童
- mèn dá hái闷答孩
- xuě shān tóng zǐ雪山童子
- ér tóng wén xué儿童文学
- jīn tóng津童
- péng tóng搒童
- bā shí hái ér八十孩儿
- huáng tóng bái diān黄童白颠
- nòng tóng弄童
- kāi jūn tóng开君童
- hái ér tǎ孩儿塔
- zé jù hái ér则剧孩儿
- rèn shèng tóng任圣童
- gē tóng歌童
- xiāng hái ér yíng香孩儿营
- nài tóng ér耐童儿
- fǎn lǎo chéng tóng反老成童