词典童妾
童妾
词语解释
童妾[ tóng qiè ]
⒈ 婢女；小妾。
引证解释
⒈ 婢女；小妾。
引《国语·郑语》：“府之童妾，未既齓而遭之，既笄而孕。”
《史记·周本纪》：“褒 人有罪，请入童妾所弃女子者於王以赎罪。”
明 方孝孺 《借竹轩记》：“第宅，传舍也；童妾，赘疣也；轩冕，倘来也。”
相关词语
- sān chǐ tóng méng三尺童蒙
- xiān tóng xiān nǚ仙童仙女
- gēng tóng耕童
- què lǎo hái tóng却老还童
- jiǎo tóng zhī gē狡童之歌
- bǎng tóng榜童
- mí tóng迷童
- sān chǐ tóng zǐ三尺童子
- shén jī tóng神鸡童
- chōng tóng冲童
- chǐ huō tóu tóng尺豁头童
- xuě shān tóng zǐ雪山童子
- ér tóng wén xué儿童文学
- jīn tóng津童
- péng tóng搒童
- huáng tóng bái diān黄童白颠
- nòng tóng弄童
- kāi jūn tóng开君童
- jīn qiè津妾
- rèn shèng tóng任圣童
- gē tóng歌童
- nài tóng ér耐童儿
- fǎn lǎo chéng tóng反老成童
- qīn dāo qiè衾裯妾
- tóng zǐ kē童子科
- tóng ái童騃
- pú tóng仆童
- qiè rén妾人
- sān jiǎo tóng三角童
- cháng qiè长妾