词典童羊
童羊
词语解释
童羊[ tóng yáng ]
⒈ 羊羔。
引证解释
⒈ 羊羔。
引《太平御览》卷八四引《周书》：“畋猎唯时，不杀童羊，不夭胎，童牛不服，童马不驰。”
相关词语
- sān chǐ tóng méng三尺童蒙
- wǔ yáng pí五羊皮
- xiān tóng xiān nǚ仙童仙女
- chǎn yáng产羊
- gēng tóng耕童
- shén yáng神羊
- shān pō yáng山坡羊
- què lǎo hái tóng却老还童
- shí yáng qián食羊钱
- jiǎo tóng zhī gē狡童之歌
- bǎng tóng榜童
- è hǔ cuán yáng饿虎攒羊
- mí tóng迷童
- xuán yáng mài gǒu悬羊卖狗
- sān chǐ tóng zǐ三尺童子
- yáng tà cài yuán羊踏菜园
- shén jī tóng神鸡童
- chōng tóng冲童
- yā yáng压羊
- nào yáng huā闹羊花
- chǐ huō tóu tóng尺豁头童
- fēng yáng封羊
- xuě shān tóng zǐ雪山童子
- ér tóng wén xué儿童文学
- jīn tóng津童
- péng tóng搒童
- mù yáng chén牧羊臣
- yáng chù fān lí羊触藩篱
- huáng tóng bái diān黄童白颠
- yáng tián羊田