小篆
词语解释
小篆[ xiǎo zhuàn ]
⒈ 指笔划较简的篆书。
英an ancient style of calligraphy, adopted in the Qin Dynasty (221—207B. C.)for the purpose of standardizing the script; Hsiao chuan——the lesser seal style Chinese character;
引证解释
⒈ 秦 代通行的一种字体,省改大篆而成。亦称 秦 篆,后世通称篆书。今尚有《琅邪台刻石》、《泰山刻石》等残石存世。 汉 许慎 《<说文解字>序》:“秦始皇帝 初兼天下,丞相 李斯 乃奏同之,罢其不与 秦 文合者。
引斯 作《仓頡篇》,中车府令 赵高 作《爰歷篇》,太史令 胡毋敬 作《博学篇》,皆取史籀大篆,或颇省改,所谓小篆者也。”
⒉ 比喻盘香或缭绕的香烟。
引宋 无名氏 《九张机》词:“炉添小篆,日长一线,相对绣工迟。”
清 朱彝尊 《临江仙》词:“熏炉小篆迭重衾。緑阴犹未满,庭院已深深。”
⒊ 指熏香的炉。
引《金瓶梅词话》第六七回:“西门庆 就倒在牀炕上眠着了, 王经 在桌上小篆内炷了香。”
国语辞典
小篆[ xiǎo zhuàn ]
⒈ 书体名。秦统一天下后,因各国语言文字互异,始皇为使文字规范化,遂令丞相李斯等人,在大篆的基础上,加以省改,颁行全国成为官定的标准字体。小篆字体较大篆字体简化、整齐。今存于世的秦泰山、瑯琊台两块残石,稍可见小篆风貌。
英语the small or lesser seal, the form of Chinese character standardized by the Qin dynasty
德语(English: lesser seal [small seal]) (S), xiaozhuan; /Kleine Siegelschrift/ (altertümliche Schriftform) (S)
法语style d'écriture
- wǔ xiá xiǎo shuō武侠小说
- xiǎo cāng小舱
- xiǎo dǎ bàn小打扮
- xiǎo fèng tuán小凤团
- xiǎo huì zǐ小会子
- shèn xiǎo shì wēi慎小事微
- kē xiǎo苛小
- jiǔ dié zhuàn九迭篆
- dà hū xiǎo hē大呼小喝
- fān zhuàn藩篆
- xiǎo pāi bǎn小拍板
- xiān shū yún zhuàn仙书云篆
- hēi xiǎo dòu黑小豆
- yú xiǎo zǐ余小子
- xiǎo yòng小用
- xiǎo jiā xiāng小家相
- xiǎo kē xué小科学
- xiǎo mén xià小门下
- xiǎo chāo ér小抄儿
- xiǎo bù píng小不平
- xiǎo ráo小桡
- xiǎo mén shēng小门生
- xiǎo qiū shōu小秋收
- bù xiū xiǎo jié不修小节
- xiǎo chéng zhī chūn小城之春
- qí jīn xiǎo dié齐筋小碟
- tān xiǎo shī dà贪小失大
- cì zhuàn次篆
- páng mén xiǎo dào旁门小道
- xiǎo jūn gǔ小军鼓