词典喧叫
喧叫
词语解释
喧叫[ xuān jiào ]
⒈ 大声地叫。
英shout loudly;
相关词语
- nòng xuān dǎo guǐ弄喧捣鬼
- xuān kè duó zhǔ喧客夺主
- fán xuān烦喧
- āi tiān jiào dì哀天叫地
- láng háo gǒu jiào狼嗥狗叫
- jiào yīng叫应
- kuò kuò jiào括括叫
- jiào hū叫呼
- jiào hū叫嘑
- shì xuān市喧
- nòng xuān弄喧
- jiào hèng叫横
- shān xuān山喧
- chàng jiào yáng jí唱叫扬疾
- hào tiān jiào qū号天叫屈
- jī fēi gǒu jiào鸡飞狗叫
- jiào háo叫嘷
- sǎng jiào zǐ颡叫子
- wú jiào huàn无叫唤
- cháo xuān嘲喧
- xiāo xuān嚣喧
- jiào huān叫讙
- guō guō jiào聒聒叫
- jiào qǔ叫取
- fú xuān浮喧
- huān jiào讙叫
- gài jiào tiān盖叫天
- yǔ xiào xuān hū语笑喧呼
- shān jiào zǐ山叫子
- jiā xuān笳喧